وقتی قلب بیش از حد بزرگ می‌شود


قلب هر فردی به اندازه مشت بسته خود وی می‌باشد. اگر به هر دلیلی بار اضافه‌ای بر قلب تحمیل شود و یا بیماری قلبی ایجاد شده، تحت درمان قرار نگیرد، به تدریج قلب بزرگ و گشاد می‌شود.


قلب بزرگ شده

در دنیای امروز با وجود تبلیغات گسترده‌ای که هر روز در ارتباط با اهمیت عواملی چون تغذیه مناسب، تحرک و فعالیت بدنی، پرهیز از استعمال دخانیات و استرس و ... صورت می‌گیرد، متاسفانه شیوع بیماری‌های تهدیدکننده سلامت و به خصوص بیماری‌های قلبی عروقی که یکی از مهم‌ترین عوامل مرگ و میر انسان هستند، روز به روز در حال افزایش است.

 

بزرگ شدن قلب یکی از بیماری‌هایی است که به افزایش غیرطبیعی اندازه این عضو حیاتی بدن انسان گفته شده و با مشکلات قلبی‌عروقی دیگری نیز همراه است.

اگر به هر دلیلی بار اضافه‌ای بر قلب وارد شود، این عضو به تدریج بزرگ شده و عوارضی چون نارسایی قلبی، ضربان نامنظم قلب و احتمال افزایش حمله قلبی در فرد مبتلا افزایش می‌یابد.

به استثنای افزایش اندازه قلب در اثر ورزش، بقیه انواع بزرگی قلب، غیرطبیعی بوده و فرد را با مشکلات بعدی مواجه می‌کند.

 

قلب‌های بزرگ انواع دارند

بزرگ شدن اندازه قلب دو نوع است: در نوع اول، ضخامت عضله قلب (هایپرتروفی) در اثر بار اضافی که به قلب وارد می‌شود، افزایش می‌یابد. این حالت معمولا دیواره حفره‌های اصلی قلب به اسم بطن‌ها را درگیر می‌کند.

نوع دوم در نتیجه افزایش اندازه داخلی یکی از حفره‌های قلب روی می‌دهد (دیلاتاسیون). این نوع بزرگی قلب بسته به علت ایجاد آن ممکن است در یک، دو، یا همه حفره‌های قلبی رخ دهد.

اگر بزرگی قلب پیشرفت کند، نارسایی قلبی پیش می‌آید که به صورت ورم ریه‌ها و یا ورم دست و پا، شکم و کبد خود را نشان می‌دهد